De weken van bezinning

Lieve familie en vrienden,

De zon zakt hier weer rustig naar beneden en ik denk dat het tijd is om jullie weer even te verblijden met een teken van leven vanuit Australie.

Eigenlijk heb ik voor het eerst in dit avontuur twee rustige weken achter de rug. Iets wat ik ook wel eventjes nodig had. De tijd van bezinning bracht ook eventjes een dipje met zich mee. Gevoelens van vermoeidheid en heimwee hebben mij de afgelopen dagen een beetje in zijn greep gehad maar nu ik een beetje een andere weg in ben geslagen kan ik er weer helemaal tegenaan. Ik heb besloten de drukke hostels eventjes te vermijden en mijn eigen pad te kiezen.

Terwijl Klaas in Bundaberg carriere aan het maken is op de paprikafarm zit ik nog steeds in het gemoedelijke Hervey Bay waar ik mijn bij Oma opgedane tuinervaring benut om ervoor te zorgen dat de fantastische tropische tuin rondom het hostel er netjes bijligt. Ondanks dat het hier winter is heb ik gisteren het gazon gemaaid, dat kan er nu weer een paar maandjes tegenaan!
Verder help ik af en toe met het opmaken van de bedden en ben ik ook niet te beroerd om zo nu en dan eens een wc'tje te poetsen.
Na die twee(!) uurtjes hard werken neem ik dan vervolgens de tijd om uit te rusten op het strand, ga ik een wandeling maken of neem ik een duik in de pacific. En uiteraard probeer ik mijn conditie een beetje op peil te houden door zo nu en dan een harloopsessie langs het strand te houden.
Ondertussen probeer ik ook nog steeds tevergeefs mijn eerste kangoeroe te spotten. Niet alleen omdat Ellie enige druk uitoefent door er een wedstrijd van te maken tussen Klaas en mij(ook op afstand blijft de competitiedrang), maar ook omdat ik vind dat het nu toch wel tijd wordt om het nationale symbool van Australie in het echt te ontmoeten. Ik heb me laten vertellen dat er zich 50 miljoen kangoeroes in dit land ophouden. Dat zou volgens mij betekenen dat er tegenover 1 Australier plusminus 3 kangoeroes moeten rondlopen. Ik heb inmiddels al heel wat Australiers ontmoet maar wat ik ook doe(de befaamde kangoeroebordjes volgen, mezelf in bosjes verstoppen met een verrekijker, kangoeroegeluidjes produceren) de beestjes willen zich maar niet laten zien...

Tussen het werken, luieren en zoeken naar kangoeroes door ben ik de afgelopen dagen op zoek gegaan naar een adresje waar ik terecht kan om het "echte" australische leven buiten de "backpackersscene" te ervaren. Af en toe heb ik het idee dat ik in Duitsland ben(zoals de Aussies zeggen: "The Germans are taking over our country, mate!")en daarvoor ben ik natuurlijk niet hier gekomen. Het leek me een leuk idee om een tijdje bij een Australische familie te wonen en in ruil daarvoor mee te helpen op de boerderij.
Zo kwam ik in contact met een familie uit Monto waar ik eind volgende week naartoe ga om mee te helpen met de koeien en de kalfjes, in het huishouden en met de kinderen. Monto is een klein dorpje in het binnenland van Queensland en ik heb vandaag de 5 uur durende busreis(deze bus gaat 1x per week en niet vanuit Hervey Bay) telefonisch geregeld. Ik ben benieuwd of er nog meer passagiers zullen zijn...
Mochten jullie dus volgende week na het weekend nog niets van mij gehoord hebben dan zit ik hoogstwaarschijnlijk ergens zonder bereik van Vodafone met een lekke band in the middle of nowhere. But no worries!

Tot snel!

Heel veel liefs,
Jan.