Kunst en bierscheten
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
25 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, Auckland
Ik zal jullie weer even op de hoogte stellen van het reilen en zeilen in Nieuw Zeeland. Voor de laatste keer, want overmogen vlieg ik alweer naar Australie...
Heb net een lekkere Chinese maaltijd genuttigd. Toch fijn dat die Aziaten met hun "restaurantjes" elkaar in de steden de tent proberen uit te vechten. Betekent dat ik weer lekker goedkoop mijn buikje heb kunnen rond eten. En datzelfde doen de Aziaten met hun internetcafetjes. Dus lekker surfen op het web voor een dollar per uur!
Nadat ik in Taupo was bekomen van mijn Skydive besloot ik Maori-cultuur te gaan opsnuiven in Rotorua. Ik had een hostel geboekt om zeker te zijn van een bedje. Daar aangekomen bleek er een probleempje met de boeking te zijn. Ik kon alleen nog een bed in de "vrouwendorm" krijgen. Ik begreep niet helemaal waarom dat een probleem was, maar de meneer maakte zich een beetje zorgen omdat de dames een vrouwenkamer hadden geboekt en er dus eigenlijk geen mannen inkonden. Fair enough, maar ik was eigenlijk wel blij met dit foutje. Dormrooms over het algemeen stinken nogal. Als er dan ook alleen nog bierdrinkende, ongewassen kerels inliggen is het helemaal feest. Vrouwen daarentegen hechtten vaak wat meer waarde aan persoonlijke hygiene en drinken geen bier maar wijn.(Even flink generaliseren kan vaak zo fijn zijn!)
In ieder geval, ik probeerde de man een beetje gerust te stellen en toen ik hem vertelde dat ik met drie zussen ben opgegroeid en dus heel goed met vrouwen ben deed hem zichtbaar opluchten.
Ik zocht mijn kamer op en mocht deze delen met twee Australisch-Vietnamese dames en een Duitse. Ik begreep nu de man zijn zorgen ietsje beter. De kamer was op zijn zachtst gezegd nogal "cosy". De douche was zo mogelijk nog kleiner. Geen plek voor mensen met ook maar een klein beetje claustrofobische neigingen.
Maar goed, de dames waren erg gezellig en ik had een goede tijd in het hostel.
Rotorua is een bijzonder plaatsje, omgeven met "thermische" grond. Als Rotoruaan kun je zomaar ineens een kleine geyser in je achtertuin verwachten. Of je ziet je kind in de zandbak verwijnen.
De Maori's gebruikten deze thermische grond om op te koken, lekker te badderen en hun huizen op te warmen en ik besloot zo'n dorpje te gaan bekijken. Ondanks dat dit hevig gecomercialiseerd was liet ik me door een gids rondleiden en kregen we een "cultural performance" waarin de strijders de alom bekende "Haka" opvoerden. Zoals SC-Heerenveen het Friese volklied zingt zo doen de Nieuw Zeelandse rugbyers een oude warriordance voorafgaand aan een wedstrijd.
Er werd ons verzekerd dat het optredende gezelschap daadwerkelijk nog in het dorp leeft. Niet echt handig dus van de jonge "strijders" om na hun optreden direct hun traditionele kleding te verruilen voor een moderne "skaterlook" en in de auto op het parkeerterrein te stappen. Hoe dan ook, ik had wel een goed inzicht in het leven van de oude Maori's gekregen en daar ging het uiteindelijk toch om.
Na al die kleine plaatsjes mocht ik dan weer terug naar de geciviliseerde wereld en kwam ik in de grootste stad van Nieuw-Zeeland aan. In Auckland heb ik lekker van het mooie weer genoten en de eerste dag wat rondgeslenterd en de stad wezen verkennen. Vandaag besloot ik wat doelgerichter te werk te gaan en bezocht ik het kunstmuseum. Nu heb ik af en toe wat last van een korte spanningsboog, maar ik wilde de kunstliefhebber in me naar boven laten komen en gaf mezelf de tijd om alles te bestuderen. Van de Nieuw-Zeelandse kunstafdeling kwam ik terecht op de afdeling van de internationale schilderkunst. Met doeken uit andere tijden. Daar is vast een chique term voor, maar die ken ik dan weer niet. Hier zou ik vast bekende namen tegenkomen! Maar na 50 schilderijen was bij mij bij nog geen enkele schilder een belletje doen gaan rinkelen. Conclusie: Wat een waardeloze collectie! Toen besefte ik dat het misschien ook best wel eens aan mijn kennis van de kunstgeschiedenis kon liggen... Misschien tijd om dit eens een keer bij te spijkeren.
Ik verliet het pand met de gedachte dat ik in ieder geval mijn horizon weer een stukje heb verbreed!
Zometeen zoek ik mijn hostel maar weer eens op. Even kijken of mijn mannelijke kamergenoten uit Zweden en Portugal vannacht weer net zoveel bierscheten laten als gisteren!
Tot snel!
Heel veel liefs,
Jan.
Heb net een lekkere Chinese maaltijd genuttigd. Toch fijn dat die Aziaten met hun "restaurantjes" elkaar in de steden de tent proberen uit te vechten. Betekent dat ik weer lekker goedkoop mijn buikje heb kunnen rond eten. En datzelfde doen de Aziaten met hun internetcafetjes. Dus lekker surfen op het web voor een dollar per uur!
Nadat ik in Taupo was bekomen van mijn Skydive besloot ik Maori-cultuur te gaan opsnuiven in Rotorua. Ik had een hostel geboekt om zeker te zijn van een bedje. Daar aangekomen bleek er een probleempje met de boeking te zijn. Ik kon alleen nog een bed in de "vrouwendorm" krijgen. Ik begreep niet helemaal waarom dat een probleem was, maar de meneer maakte zich een beetje zorgen omdat de dames een vrouwenkamer hadden geboekt en er dus eigenlijk geen mannen inkonden. Fair enough, maar ik was eigenlijk wel blij met dit foutje. Dormrooms over het algemeen stinken nogal. Als er dan ook alleen nog bierdrinkende, ongewassen kerels inliggen is het helemaal feest. Vrouwen daarentegen hechtten vaak wat meer waarde aan persoonlijke hygiene en drinken geen bier maar wijn.(Even flink generaliseren kan vaak zo fijn zijn!)
In ieder geval, ik probeerde de man een beetje gerust te stellen en toen ik hem vertelde dat ik met drie zussen ben opgegroeid en dus heel goed met vrouwen ben deed hem zichtbaar opluchten.
Ik zocht mijn kamer op en mocht deze delen met twee Australisch-Vietnamese dames en een Duitse. Ik begreep nu de man zijn zorgen ietsje beter. De kamer was op zijn zachtst gezegd nogal "cosy". De douche was zo mogelijk nog kleiner. Geen plek voor mensen met ook maar een klein beetje claustrofobische neigingen.
Maar goed, de dames waren erg gezellig en ik had een goede tijd in het hostel.
Rotorua is een bijzonder plaatsje, omgeven met "thermische" grond. Als Rotoruaan kun je zomaar ineens een kleine geyser in je achtertuin verwachten. Of je ziet je kind in de zandbak verwijnen.
De Maori's gebruikten deze thermische grond om op te koken, lekker te badderen en hun huizen op te warmen en ik besloot zo'n dorpje te gaan bekijken. Ondanks dat dit hevig gecomercialiseerd was liet ik me door een gids rondleiden en kregen we een "cultural performance" waarin de strijders de alom bekende "Haka" opvoerden. Zoals SC-Heerenveen het Friese volklied zingt zo doen de Nieuw Zeelandse rugbyers een oude warriordance voorafgaand aan een wedstrijd.
Er werd ons verzekerd dat het optredende gezelschap daadwerkelijk nog in het dorp leeft. Niet echt handig dus van de jonge "strijders" om na hun optreden direct hun traditionele kleding te verruilen voor een moderne "skaterlook" en in de auto op het parkeerterrein te stappen. Hoe dan ook, ik had wel een goed inzicht in het leven van de oude Maori's gekregen en daar ging het uiteindelijk toch om.
Na al die kleine plaatsjes mocht ik dan weer terug naar de geciviliseerde wereld en kwam ik in de grootste stad van Nieuw-Zeeland aan. In Auckland heb ik lekker van het mooie weer genoten en de eerste dag wat rondgeslenterd en de stad wezen verkennen. Vandaag besloot ik wat doelgerichter te werk te gaan en bezocht ik het kunstmuseum. Nu heb ik af en toe wat last van een korte spanningsboog, maar ik wilde de kunstliefhebber in me naar boven laten komen en gaf mezelf de tijd om alles te bestuderen. Van de Nieuw-Zeelandse kunstafdeling kwam ik terecht op de afdeling van de internationale schilderkunst. Met doeken uit andere tijden. Daar is vast een chique term voor, maar die ken ik dan weer niet. Hier zou ik vast bekende namen tegenkomen! Maar na 50 schilderijen was bij mij bij nog geen enkele schilder een belletje doen gaan rinkelen. Conclusie: Wat een waardeloze collectie! Toen besefte ik dat het misschien ook best wel eens aan mijn kennis van de kunstgeschiedenis kon liggen... Misschien tijd om dit eens een keer bij te spijkeren.
Ik verliet het pand met de gedachte dat ik in ieder geval mijn horizon weer een stukje heb verbreed!
Zometeen zoek ik mijn hostel maar weer eens op. Even kijken of mijn mannelijke kamergenoten uit Zweden en Portugal vannacht weer net zoveel bierscheten laten als gisteren!
Tot snel!
Heel veel liefs,
Jan.
-
25 Januari 2012 - 08:13
Martin:
Whahaha Een afwisselend leventje :). Het valt in ieder geval mee dan het kunst én bierscheten is, niet kunst met bierscheten of de kunst van bierscheten. Ik denk dat ik dan halverwege was afgehaakt :P -
25 Januari 2012 - 08:25
Ryanne:
Hey broer,
Maak je borst maar nat want dit weekend gaat de winter hier echt beginnen. Meisjes zijn sowieso leuker dan jongens dus je mag je gelukkig prijzen;)
Time flies... alweer bijna naar Australie!
xxx -
25 Januari 2012 - 11:24
Gea:
Hoi Jan,
wat weer een belevenissen in een paar dagen tijd, weer terug in Oudehaske heb je straks veel om nog van na te genieten, te overdenken, verwerken, onderzoeken enz.
De dagen tellen nu snel af, veel plezier nog!
Groetjes, t. Gea -
25 Januari 2012 - 17:01
Ans:
Weer een mooi verhaal jan. Vanuit het besneeuwde dorp in Frankrijk waar wij momenteel verblijven wensen we je een goede reis terug naar Australië en nog veel plezier en horizonverbreding de komende weken.
liefs -
25 Januari 2012 - 18:49
Maria:
Als je je zussen ook niet had gehad.... -
26 Januari 2012 - 20:29
Oma:
nog even genieten Jan Het gaat nu erg vlug Geniet maar zo veelmogelijk van het mooie weer Hier is het pet Liefs oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
