The Australian dream

Na de tweede wereldoorlog kwam er een grote stroom immigranten naar het immense land Australie, om daar hun eigen "Australian dream: te verwezenlijken. Zo ook de Italiaanse ouders van de familie waar ik nu terecht ben gekomen.
Voor deze week heb ik eventjes dat gevoel van een arme gelukzoeker die terecht is gekomen in een wereld van materiele rijkdom. Als simpele Hollandse jongen uit het kleine Oudehaske heb ik natuurlijk nooit iets te klagen gehad, maar toch voel ik me hier af en toe een arme sloeber.

Maandagochtend werd ik na een nachterlijke busrit(waarin het me weer niet gelukt is te slapen tussen al het gesnurk van mijn medepassagiers)opgepikt door de moeder des huizes en na een korte autorit arriveerde ik in een enorme villa(Je weet wel: eentje met een rotonde op de oprijlaan en met een hal waarin je kunt verdwalen). Omdat de logeerkamer al was uitbesteed aan een Duitse mevrouw die hier het huishouden doet moest ik genoegen nemen met "TV-room". Ik was bang dat de kinderen dan misschien geen TV konden kijken, maar gelukkig beschikken zij allemaal over hun eigen flatscreens. De gastenbadkamer waar ik gebruik van mag maken is ongeveer even groot als mijn totale appartementje op de Haskerfinne was.
Uiteraard moest ik voor al deze weelde wel ook wat werk verrichten. Dus gingen we naar hun oude huis aan het strand, die ze af en toe verhhuren. Omdat het naast het bedrijf en de kinderen allemaal wat veel werk was geworden willen ze dit optrekje verkopen en moest de tuin een beetje netjes worden gemaakt. Dus heb ik de afgelopen dagen het zwembad schoongemaakt, de bomen gesnoeid en oude kokosnoten opgeruimd.
Vandaag ben ik in de tuin van de villa aan het werk geweest om het klaar te maken voor de komst van het immense nieuwe zwembad in de tuin.
En omdat ze ook een meer achter in de tuin hebben(leuk om met de kano of jetski overheen te gaan) is het natuurlijk ook wel leuk om je heuse prive-strand te hebben. Dus werden er ook twee vrachtwagens met zand besteld.
Ondanks dat ik hier niet te klagen heb, vond ik toch dat het ook tijd was om Klaas maar weer eens op te zoeken. Ik weet dat hij best een moeilijke tijd heeft zo zonder mij:P De familie hier is zo vriendelijk om mij morgen een lift naar Airlie beach te geven. En daar kunnen wij weer een paar nachtjes hostelkosten uitsparen, want toevalligerwijs hebben mijn hosts een bootje liggen in de haven naar de whitsundays. En omdat ik zo'n vriendelijke jongen ben mochten wij daar best een tijdje overnachten!

Vanuit een bewolkt Mackay,

Heel veel liefs en tot stnel,

Jan.