Geen titelinspiratie

Vanuit een hip intenetcafe'tje(sorry, ik weet even niet meer hoe ik het moet hebben met de Nederlandse spelling af en toe) wordt het hoog tijd dat ik jullie weer eventjes verblijd met een verhaaltje over mijn belevenissen hier. Dat is immers waar jullie in het koude, grijze Nederland ontzettend veel behoefte aan hebben. Ik snap dat, en om jullie winterleed een beetje te verzachten: Hier is na twee weken fantastisch weer vanochtend een flinke regenbui losgebarsten. En dat precies op het moment dat ik op de bus stond te wachten. Nu zit ik dus helemaal verregend in Cairns. En ik kan nog niet inchecken in mijn hostel, dus leek het me wel een goed plan om eventjes wat tijd te doden door een verhaaltje te typen.

Bijna twee weken geleden maakte ik kennis met de backpackersstad van Tropical North Qeensland. Ik had een werkplekje geregeld bij mensen die een groot horecabedrijf runnnen. Ze verhuren super-de-luxe appartementjes aan de upper class van Australie, en ik mocht eventjes deel uitmaken van dit bedrijf. Zo werd ik in Cairns opgepikt door mijn nieuwe huisgenootje Liz, die Nieuw-Zeeland heeft verruild voor haar avontuur Down Under. Ik werd naar mijn nieuwe onderkomen in Palm Cove gebracht waar een tweekamer-appartementje op me stond te wachten. De eerste avond werd ik meteen meegesleept naar het uigaanscentrum van Cairns, waar we al liftend in een schimmige buitenwijk terechtkwamen. mijn negentienjarige huisgenootje bleek over een onmetelijke portie energie te beschikken en ik bleek niet in staat haar te volgen. Misschien is het het feit dat mijn 25e verjaardag op de loer ligt, maar vooralsnog wijd ik het maar gewoon aan een off-day.

De volgende dag moest er wat gebeuren en na een dag werken in de tuin van de eigenaren Alex en Pam mocht ik mijn eigen bedrijfswagen afhalen. En zo reed ik de volgende dag in mijn snelle commodore van appartementje naar appartementje om de rijken der Australie het zo goed mogelijk naar de zin te maken. En natuurlijk gebruikte ik de auto om op vrije dagen uitjes te maken naar nationale parken en prachtige stranden van het uiterste noorden van Queensland. Alleen het rijden over de fantastische "Captain Cook highway", die strak langs de kust loopt, was al een excursie op zich. Met mijn nieuwe fototoestel heb ik flink wat plaatjes geschoten, die ik morgen even op facebook zal posten.
Verder heb ik me prima vermaakt in Palm Cove en lekker genoten van het mooie weer. Maar na anderhalve week vond ik het ook wel weer mooi geweest en ik wilde nog graag even de stad in voordat ik naar de Atherton Tablelands af ga reizen om in de huid van Sinterklaas te kruipen.
Dus heb ik vanochtend mijn tas gepakt. Over deze handeling zou ik ook nog een hele blog kunnen wijden. Het is een hele opgave om al je belongings weer in 1 grote backpack te krijgen. En af en toe heb ik toch een beetje spijt van het feit dat ik al mijn spinningspullen heb meegetogen naar de andere kant van de wereld. Waar blijkt dat de meeste sportscholen slechts 1 a 2 lesjes per week verzorgen. En dan vraag ik me ook iedere keer weer af waarom ik twee lange broeken en truien heb meegenomen... Het is hier immers iedere dag 30 graden en zelfs 's avond koelt het niet af beneden de 23... Jullie lezen het wel, het leven van een backpacker in Australie gaat niet altijd over rozen. Daarom heb ik besloten om wat eerder naar huis te gaan. Niet omdat ik jullie mis natuurlijk, maar ik ben de muziekjes op mijn Ipod naar bijna vier maanden ook wel helemaal zat. Het plan is nu om begin January naar Nieuw-Zeeland te gaan en dan nog Sydney te bezoeken. Aldaar zullen Klaas en ik ons best doen weer te herenigen en samen de vlucht naar Taipei te pakken. Eind februari staan we dan samen op schiphol, waar we natuurlijk rekenen op een groots ontvangst! Waarschijnlijk komen mijn lange broeken daar wel weer van pas!

Naast me zit ondertussen een jongen heel hard op zijn kauwgum te kauwen en hardop te lachen om zijn chatsessie met een van zijn "mates".
Met andere woorden: het is hoog tijd om weer verder te gaan.

Tot snel en heel veel liefs,
Jan.